GESCHIIEDENIS
Door: Corrie
Blijf op de hoogte en volg corrie
04 November 2014 | Ghana, Kledjo
De nieuwe eeuw is nog maar net begonnen als Beth voet op Ghanese bodem zet. Ze is alleen, haar dochters zijn de deur uit, ze is op zoek naar missionwork.
Die eerste dag ontmoet ze Pearl, een jonge vrouw. Het klikt tussen hen en samen maken ze een reis van vijf weken door Ghana.
Tijdens die reis zien ze veel kinderen die de dag op straat doorbrengen. Eigenlijk horen die op school te zitten. Velen van hen hebben geen thuis, missen een of twee ouders of familie, of ze moeten helpen om de kost te verdienen. Veel ouders zijn te arm om schoolgeld te betalen, om eten te kopen. Andere ouders zijn ziek of verslaafd.
Weer terug in Amerika ontmoet Beth een Ghanese man die haar vertelt over zijn broer in Accra die probeert met steun van anderen de kinderen naar school te laten gaan en ze van goed eten te voorzien.
Beth gaat aan de slag om sponsors te vinden en draagt 2 jaar lang het geld af aan deze man. Zelf is ze twee keer per jaar in Ghana en probeert wat aan educatie te doen.
Ze merkt dat het geld, bedoeld voor de kinderen, meestal niet bij hen terecht komt. Dus geen voedsel, geen school.
HOH wordt zichtbaar
Samen met Pearl richt Beth een foundation op. Behalve individuele sponsors neemt ook haar kerk een stuk voor zijn rekening. Schoonzoon Slawvko is een grote steun. Er wordt een lap grond gekocht in Kledjo in de Voltaregio, zo’n 4 a 5 uur rijden van Accra. Daar wordt House of Hope gebouwd. Met als eerste huismoeder Liesbeth en ongeveer 20 kinderen van 1 tot 14 jaar.
Kinderen die deels geen ouders meer hebben. Altijdl komen ze uit een moeilijke situatie. Aangemeld via Socialwork, soms via familie of bekenden.
HOH bestond nog niet zo lang toen Hennie en ik er kwamen begin 2008. Die 20 kinderen die kennen we. Het aantal is nu verdubbeld. Hennie kent ze allemaal, ik ook wel, maar ik haal ze soms door elkaar.
Voedsel en onderwijs
Het doel van HOH is: kinderen toekomst geven door goed voedsel en goed onderwijs. Nou, dat voedsel dat zit wel goed. Liesbeth was een prima kok, ook haar opvolgsters laten ons smullen. En de kinderen…kijk maar hoe groot ze zijn geworden.
Kledjo, een betrekkelijk klein dorp, heeft twee scholen. De eerste paar jaar gingen de kinderen naar de publiek school. Omdat de meeste kinderen geen of weinig onderwijs hebben gehad moeten ze veel inhalen. Helaas gebeurt dat niet op deze school. Daarom gaan ze nu naar de particulier School of Winners, een eindje verderop.
Bastiaan zat in groep 7, maar uit een test bleek dat hij het nivo had van groep 3. Hij heeft flink zijn best gedaan, want nu, een aantal jaren later, is hij de eerste van het stel die op een vervolg school is.
Te oud voor HOH?
Die eerste dag ontmoet ze Pearl, een jonge vrouw. Het klikt tussen hen en samen maken ze een reis van vijf weken door Ghana.
Tijdens die reis zien ze veel kinderen die de dag op straat doorbrengen. Eigenlijk horen die op school te zitten. Velen van hen hebben geen thuis, missen een of twee ouders of familie, of ze moeten helpen om de kost te verdienen. Veel ouders zijn te arm om schoolgeld te betalen, om eten te kopen. Andere ouders zijn ziek of verslaafd.
Weer terug in Amerika ontmoet Beth een Ghanese man die haar vertelt over zijn broer in Accra die probeert met steun van anderen de kinderen naar school te laten gaan en ze van goed eten te voorzien.
Beth gaat aan de slag om sponsors te vinden en draagt 2 jaar lang het geld af aan deze man. Zelf is ze twee keer per jaar in Ghana en probeert wat aan educatie te doen.
Ze merkt dat het geld, bedoeld voor de kinderen, meestal niet bij hen terecht komt. Dus geen voedsel, geen school.
HOH wordt zichtbaar
Samen met Pearl richt Beth een foundation op. Behalve individuele sponsors neemt ook haar kerk een stuk voor zijn rekening. Schoonzoon Slawvko is een grote steun. Er wordt een lap grond gekocht in Kledjo in de Voltaregio, zo’n 4 a 5 uur rijden van Accra. Daar wordt House of Hope gebouwd. Met als eerste huismoeder Liesbeth en ongeveer 20 kinderen van 1 tot 14 jaar.
Kinderen die deels geen ouders meer hebben. Altijdl komen ze uit een moeilijke situatie. Aangemeld via Socialwork, soms via familie of bekenden.
HOH bestond nog niet zo lang toen Hennie en ik er kwamen begin 2008. Die 20 kinderen die kennen we. Het aantal is nu verdubbeld. Hennie kent ze allemaal, ik ook wel, maar ik haal ze soms door elkaar.
Voedsel en onderwijs
Het doel van HOH is: kinderen toekomst geven door goed voedsel en goed onderwijs. Nou, dat voedsel dat zit wel goed. Liesbeth was een prima kok, ook haar opvolgsters laten ons smullen. En de kinderen…kijk maar hoe groot ze zijn geworden.
Kledjo, een betrekkelijk klein dorp, heeft twee scholen. De eerste paar jaar gingen de kinderen naar de publiek school. Omdat de meeste kinderen geen of weinig onderwijs hebben gehad moeten ze veel inhalen. Helaas gebeurt dat niet op deze school. Daarom gaan ze nu naar de particulier School of Winners, een eindje verderop.
Bastiaan zat in groep 7, maar uit een test bleek dat hij het nivo had van groep 3. Hij heeft flink zijn best gedaan, want nu, een aantal jaren later, is hij de eerste van het stel die op een vervolg school is.
Te oud voor HOH?
-
04 November 2014 - 21:39
Gerrit:
leuk verhaal, geeft een beeld van de achtergrond.
Ik hoop voor je en wens je een goede samenwerking.
Hartelijke groet, Gerrit -
05 November 2014 - 11:47
Iris Duikersloot:
Hoi Corrie,
Wat een mooi verhaal over het ontstaan van HOH! Mag ik dit verhaal of de link naar je reisverslagen op intranet plaatsen? Ik denk dat vele vrijwilligers je verhalen graag lezen:-). Natuurlijk geen probleem als je dit liever niet wil hoor! Dan horen ze de mooie verhalen achteraf wel:-)
Groetjes, Iris -
05 November 2014 - 19:09
Diederik Steenbergen:
Leuke foto's oma! Groetjes, Laurens en Diederik -
05 November 2014 - 21:31
Leen:
Hoi Corrie.Wel leuk om een stukje geschiedenis va H.O.H te vernemen.Dat geeft een beter zicht op hoe e.e.a. in het verleden gegaan is.Veel genoegen toegewenst en groeten van de poldervogels.
-
07 November 2014 - 22:20
Rian:
Hoi Corrie,
Je mailtje ontvangen en heb nu al je verhalen kunnen lezen.
Geweldig wat daar gebeurt en dat je daar deel vanuit mag maken.
Jullie kunnen met jullie aanwezigheid een steentje bijdrage.
Zo'n overdenking aan het eind van de dag zou hier ook niet misstaan, dan kan het "pestprotocol" in de kast blijven!!
Ben benieuwd hoe Irma dat in het teamoverleg gaat inpassen!!
Geniet nog even,ik ga zo een nachtdienstje draaien.
Tot horens, groet Rian
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
