Geen brug te ver

“You were at the bridge”. Theodore onze nachtwaker kijkt ons glunderend aan. “Het is vlak bij mijn farm”. En hij nodigt ons uit om maandag mee te gaan naar zijn bouwland, over the bridge.
We gaan met z’n vieren op stap. Theodore, Kofi, beiden gewapend met machete en Hennie en ik, gewapend met onze camara.
Onderweg slaan we een zijpaadje in en komen bij een varkensstal. Moeder zeug met negen biggen, die een herrie maken. Zeker nog nooit obroni’s gezien…
De weg is inmiddels bekend, we lopen langs de stapel firewood, die al aardig uitgedund is, langs de bananenbomen, de cacaobomen en komen dan bij de rivier. De hoge bamboestruiken maken het lekker koel.
Daar is de brug en daar moet ik dus overheen.
“Ik doe het op mijn eigen manier hoor!” roep ik en dat is voetje voor voetje. O, wat moeten ze lachen, maar ik zeg, als ik veilig aan de overkant ben: “Clap for me, I am a hero!” Ach als ik er zelf maar in geloof.
We lopen langs kleine paadjes. Achter elkaar. Af en toe hakt Theodore een hinderlijke tak weg. Hij wijst in de struiken: ananasplanten. Met zijn machete snijdt hij er een af. Een kleintje. Even later een knoert van een exemplaar.
We lopen weer verder. “Dit is allemaal mijn farm” zegt Theodore trots. Behalve ananasplanten groeit er cassave, cacoabomen, mango’s en babanen.
Stel je bij zijn bouwland geen rechte akkertjes voor, nee alles groeit her en der verspreid. Omgeven door wildernis. Maar Theodore weet precies waar hij zijn moet.
We komen bij een hutje, de farm. Eenvoudig opgetrokken uit leem en hout. Een bank van rotan wat gereedschap. Hier kan hij enkele dagen blijven als er veel te doen is.
We gaan weer verder, naar een volgend hutje. Meer een afdakje. Er hangt ook een visnet. Vissen doet hij in de rivier, waaraan zijn land grenst.
Onder aan de stam van de palmboom zitten de palmolienoten. Daar wordt wijn en palmolie van gemaakt. Theodore snijdt er in. Nee, deze zijn nog niet goed maar een eindje verderop liggen de oranje noten op de grond. Met zijn machete hakt hij de hele tros los. Die gaat in de meegebrachte zak, samen met de anananassen.
Voorwaarts gaat het, een zijpaadje in. De begroeiing wordt wat minder en hier is voornamelijk gras, kortgehouden door sprinkhanen.
Een kanjer van een boom is een paar meter boven de grond afgeknapt. Het hout lzal worden verwerkt tot triplex.
We komen dichter bij de rivier. Theodore vertelt dat hij eigenlijk een waterpomp nodig heeft. Het is soms te droog. Dus als wij kunnen helpen… Tja, een rijk man wat land betreft, “Maar” zegt hij “No money”. We lachen hem vriendelijk toe. Hij snapt het wel, maar het was het proberen waard.
We duiken het bamboebos weer in en komen uit bij de rivier. Theodore waadt er door heen. Het waterpeil is laag.
Dan is het tijd om terug te gaan. Theodore kiest een ander pad dat omhoog gaat, de berg op. Het wordt kaal onderweg. De omhooggeschoten maïsplanten staan er verdroogd bij.
De weg komt uit op een brede zandweg waarover vrachtwagens het rivierzand vervoeren.
Nee, we gaan niet terug over de houten brug, dat blijft me bespaard. We krijgen zelfs een lift in een auto met airco. Die levert ons af bij het huis van Theodore. Wat een prachtige tocht!