Mijn zegen krijg je mee

Het is nog druk op het erf als ik de drums van de kerk hoor. Zondagmorgen, tijd om naar de kerk te gaan.
De meeste kinderen lopen nog in hun oude kloffie, hoewel, Akoz, Julia en Gifty hebben hun nieuwe outfit al aan. Compleet met ketting, oorhangers, een haarband en een handtas.
Vincent is wat aan het uitwassen, Bless verwijdert de kerstversiering, zodat ik vanavond zonder die jankerige computerdeuntjes moet gaan slapen.
Julia zegt ongerust: “We moeten nu echt gaan, anders mogen we er niet meer in!” Dat zal wel meevallen, het is een kerk met een vloer en een dak op palen.
In Liesbeths tijd waren alle kinderen keurig aangekleed, gekapt en in de vaseline. Dan gingen we in optocht naar de kerk. Met z’n allen. Vorige week waren Gladys en Lucy al vertrokken en probeerden wij het zootje ongeregeld mee te krijgen. Het is niet zo dat de kinderen niet naar de kerk willen, graag en zelfs als ze ziek zijn gaan ze mee. Nee, ze hebben het op hun manier zo druk. En niemand die er wat van zegt…
Hennie en ik komen als eersten (van HoH) aan. Na verloop van tijd arriveren de meeste anderen. We hebben een stuk gemist, waarschijnlijk de mededelingen, daar kunnen we toch niks mee. Dan begint de preek. Of liever de bijbelstudie. Steeds wordt een bijbelgedeelte gelezen in het Ewe en in het Engels, dat kunnen we beter volgen. Onze tolkmevrouw neemt plaats tussen ons in en zo kunnen we het redelijk volgen. De strekking is vooral praktisch: hoe ben je christen in je dagelijks leven? Zorg dat je verbonden blijft met de Vader. We kunnen er van harte “Amen” opzeggen. Dat begrijpt iedereen.
De open schaal collectie (in zo’n blauwe plastic bak) staat op een stoel vooraan. Ik wordt uitgenodigd als eerste te offeren. Kan men zien wat ik geef!
Een nieuweling wordt welkom geheten. De pastor vertelt wat en ze vult zelf aan, Dan zijn wij aan de beurt. De pastor weet dat het onze laatste zondag hier is. Willen we iets zeggen? Hennie gaat als eerste naar voren en vertelt dat deze kerk in veel dingen lijkt op onze kerk in Holland. Klein, ontspannen en iedereen is betrokken. De boodschap is herkenbaar, fijn om te merken dat we door een Geest verbonden zijn. Luid applaus. Ik vertel daarna in het kort wat me opviel tijdens de dienst: Petrus, als heel gewone man mocht woorden van God spreken. “Ik, wij, zijn ook heel gewoon, als wij met de bron verbonden blijven mogen ook voor wij, gedachten van God uitspreken. “
We moeten blijven staan want er wordt voor ons gebeden, Heel ontroerend om dat te zien en te horen. Al die mooie mensen die hardop of zachtjes voor ons bidden. Onze mevrouw tolk vertaalt het in het kort. Het doet ons heel goed! Daarna komt iedereen ons de hand schudden. Eerst de pastor en de leidingevenden, daarna iedereen, groten en kleinen en de kinderen van HoH sluiten zich erbij aan. Wat een afscheid.
Dan is het tijd voor een lied, begeleid door de drummers. Ze gaan er helemaal voor. ‘Onze’ Sebastian drumt lekker mee. Dan moet hij zijn plekje afstaan aan de pastor, die zich achter de grote trom helemaal uitleeft. Een feest om te zien en te horen.
Nog een Engelse hymne tot besluit en we mogen naar huis. En die zegen nemen we mee!