EN DAN HOOR JE ‘S NACHTS GEKNOR

De auto klimt langzaam de berg op. Het is een slingerende weg met nu eens rechts en dan weer links prachtige vergezichten.

Uit de autoradio klinkt een bekende melodie: Abyde with me, blijf bij mij Heer. Maar dan heel vlot gezongen. Ik zing mee en de chauffeur en de vrouw naast hem vinden dat prachtig. Even later zingen we samen en zij klapt erbij. Blijf bij mij Heer, ook in Kenya. Fijn dt het realiteit is. We genieten ervan.

We zijn op weg naar Lake Baringo. Al vroeg vertrokken en verschillende keren overgestapt. Onderweg is veel te zien. We rijden langs uitgestrekte theetuinen. Soms is men daar aan het werk. Door kleine dorpjes, waar stalletjes langs de weg staan om dingen t verkopen. Of er is markt. El Doret is een grote stad. De weg erheen is schilderachtig. Hier stappen we over in een andere matatu.

Het lijkt wel of we door Zwitserland rijden, zo mooi zijn de bergen hier.

Met een soort taxi rijden we het aatste half uur naar Robbertscamp. Een man stapt in en vertelt wat over de omgeving. Hij weet er alles van en we vragen of hij onze gids wil zijn. Was uiteraard zijn bedoeling en als we het over de prijs eens zijn stappen we uit.

Op Robbertscamp volgt een hartelijke begroeting. Eerst wat drinken en dan naar onze tenten: twee grote safaritenten met echte bedden en Lake Baringo aan onze voeten (nou ja, bijna).

Er vliegen prachtige vogels rond in velerlei kleuren. Straks gaan we op onderzoek uit, we hebben een vogelgids te leen.

Als je naar het water toe loopt (zo’n vijftig meter) zien we wat zwarts in het water. Het lijken rotsblokken, maar ze knorren af en toe. Het zijn nijlpaarden (hyppo’s) Hele families liggen te badderen. Soms steekt een z’n kop omhoog en begint te gapen. Een prachtig gezicht, zeker met een verrekijker. Op de oever ligt een krokodil. Door zijn schutkleur valt hij niet op, maar als ik te dicht nader glijdt hij geruisloos in het water en zie je alleen zijn oogjes voorbij zwemmen. Ik heb er een stuk of zes gezien.

Wat is het hier genieten. Om zeven uur hebben we ons diner besteld. En daar zitten we dan, compleet met stormlantaarns genietend van een perfecte maaltijd.

Wim krijgt extra begeleiding als we in het donker terug lopen naar onze tent. Dat is ook nodig, want in het donker is lopen voor hem heel moeilijk. Ingeklemd tussen Hennie en mij en bijgelicht door een bewaker lukt het allemaal prima. Het is nog vroeg, maar we zijn bekaf en duiken ons bed in. ’s Nachts hoor ik regelmatig de hyppo’s. Je moet dan niet je tent uitgaan, want als het donker is grazen ze rond de tenten. Best eng, want om zes uur moet ik toch nodig naar de verderop gelegen wc. Gelukkig zijn ze niet vlak bij onze tent, maar een beetje eng is het wel.



We hebben met de gids afgesproken om een boottocht te maken met zonsopgang. Hij komt ons met de auto halen en we stappen vlak voor de boot uit.

De hemel begint al li9cht te worden. Nog even en de zon komt boven de eilanden te voorschijn. We zijn verschillende vogels (familie van onze ijsvogel) een soort ooievaar, reigers en zelfs de visarend hoog in de boom. Onze gids gooit een vis in het water en dan telt hij af zodat we een fot kunnen maken.”One, two, three’ maar voor ik kan knippen is de vis al gepakt en even later zit de visarend boven in een boom te smullen.

Het is een prachtige, twee uur durende tocht. We varen langs krokodillen, hyppo’s en hoe ze allemaal mogen heten. Op het meer komen heel kleine bootjes gemaakt van super licht hout. Geschikt voor een man die het met een rond stuk plastic voortbeweegt. Vissers zijn het die hun netten uitzetten in het water. We varen rond een eiland (in totaal zijn er zeven) waar een familie woont: een man met vijf vrouwen en twintig kinderen. Dus alleen ben je er niet. De kinderen hebben elk een eigen bootje waarmee ze naar de school op een ander eiland varen.

We worden met de auto weer teruggebracht en dan is er een heerlijk ontbijt.